Միջազգային գիտաժողովի կազմակերպիչը ՀՀ ԳԱԱ Շիրակի հայագիտական հետազոտությունների կենտրոնն էր, որը նման մեծածավալ գիտական միջոցառումների անցկացման լավ փորձ ունի:
«Պատմամշակութային ժառանգություն և արդիականություն» գիտաժողովը նպատակ էր հետապնդում մի կողմից՝ հայտածել մեր երկրում հնագիտական, ազգաբանական, պատմագիտական թեմատիկայով իրականացվող հետազոտությունների արդի մակարդակը, քննարկել ուսումնասիրվող մի շարք իրողությունների ու հարցերի նորովի մեկնաբանություններ, մյուս կողմից` պայմանավորված ԱՊՀ և այլ երկրների գիտնականների մասնակցությամբ` նըպաստել մշակույթի մասունքների ուսումնասիրության բնագավառում տարբեր երկրներում կուտակված փորձի փոխանակմանը, մասնագիտական ու անձնային շփումներին, միմյանց պատմամշակութային արժեքներին հաղորդակցվելուն:
Գիտաժողովի անդրանիկ լիագումար նիստը, որ գումարվեց «Հոկտեմբեր» մշակութի կենտրոնում, նվիրված էր ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիայի 70-ամյակին: Ակադեմիայի անցած փառավոր ուղու, նրա ձեռքբերումների ու արդի մարտահրավերների մասին զեկուցմամբ հանդես եկավ ԳԱԱ Շիրակի հայագիտական կենտրոնի տընօրեն, բանասիրության դոկտոր Ս.Հայրապետյանը:
Գիտաժողովի ծրագրում ընդգրկված 147գիտական զեկուցումների գերակշիռ մասի /87/հեղինակները Հայաստանի Հանրապետության ԳԱԱ համակարգի, նաև բուհերի հայագիտական ու ամբիոնների ներկայացուցիչներ էին` հիմնականում հանրապետության /և ոչ միայն/ գիտական շրջաններում քաջ հայտնի հնագետներ, բանագետներ, ազգագրագետներ, պատմաբաններ, ֆոլկլորիստներ և բանասերներ, նաև` երիտասարդ գիտնականների բավականին ներկայացուցչական կազմ:Նույն թեմատիկայով Գյումրիում նախկինում անցկացված երկու միջազգային գիտաժողովների /2007,2010/ համեմատությամբ հայ գիտնականների մասնակցությունը վերջին գիտաժողովին ավելի ներկայացուցչական եղավ և առավել արդյունավետ. հնագիտության, մարդաբանության և վիմագրության մասնաճյուղում` 13 զեկուցումներ, պատմագիտության և ժողովրդագրության մասնաճյուղում` 14, ազգաբանության, բանագիտության և էթնոսոցիոլոգիայի մասնաճյուղում` 28, ճարտարապետության և արվեստաբանության մասնաճյուղում`18, բանասիրության մասնաճյուղում`13: Մեր գիտնականների զեկույցների ճնշող մեծամասնությունն աչքի ընկավ ուսումնասիրվող խնդիրների խորը իմացությամբ, քննարկման ներկայացվող հարցադրումների լայն ընդգրկմամբ ու հաճախ նաև` նորովի մեկնաբանություններով:
Առանձնակի հետաքրքրությամբ լսվեցին և աշխույժ քննարկումներ առաջացրին ճարտարապետներ Մ.Հասրաթյանի, Ա.Գրիգորյանի /Երևան/, ազգագրագետներ, Ժ.Խաչատրյանի /Երևան/,Կ.Սահակյանի/Գյումրի/, Եր. Մարգարյանի, Հ.Սարգսյանի, Ս.Հմայակյանի /Երևան/, Հ.Հարությունյանի /Գյումրի/, լեզվաբաններ Լ.Խաչատրյանի, Ջ.Բառնասյանի /Երևան/, գրականագետներ Ս.Մխիթարյանի/Երևան/, Ա.Հակոբյանի /Գյումրի/, հնագետներ Լ.Եգանյանի /Գյումրի/, Ա.Մանուչարյանի, Ա.Ժամկոչյանի/Երևան/,պատմաբաններ Ա. Հայրապետյանի,Ս.Պետրոսյանի /Գյումրի/,Ա.Վիրաբյանի,Ռ.Օհանջանյանի /Երևան/, Ս.Պապիկյանի/ԼՂՀ/, գրող Ա. Հովհաննիսյանի և այլոց գիտական հաղորդումները: Դրանք նաև վկայությունն են այն բանի, որ մեզանում վերջին տարիներին նկատելի առաջընթաց է արձանագրվում հայագիտության բնագավառում,մեր ժողովրդի հսկայածավալ պատմամշակութային ժառանգության ուսումնասիրության գործում, մասնավորապես հայոց նորագույն շըրջանի պատմության բազմաթիվ վիճահարույց հարցերի նորովի լուսաբանման մեջ ազգաշահ և իրատեսական մոտեցումներում,ազգաբանության բնագավառում ավանդականի կողքին նոր ուղղությունների` ազգահոգեբանական, ազգասոցիոլոգիական բնույթի հետազոտությունների թվաքանակի նկատելի աճի, նաև դրանց որակական մակարդակի բարձրացման մեջ: Գիտաժողովը հնարավորություն տվեց ի մոտո ծանոթանալու մի շարք հնագիտական հուշարձանների /Արտաշատ,Դվին,Մեծ Սեպասար,Հայկաձոր,Երերույք,Անի,Հովհաննավանք և այլն/ հետազոտման բնագավառում առկա նոր ձեռքբերումներին:Հատկապես կարևորվեցին նոր սերնդի դաստիարակման գործում ազգամշակութային ժառանգության տեղին օգտագործման խնդիրը, ազգամշակութային տարածքում ազգային արժեքների փոխակերպումների ուսումնասիրության անհրաժեշտությունը, մշակութային կապիտալի դրսևորման ձևերն ու առանձնահատկությունները, մշակութային երկխոսության և փոխառնչությունների արդիական հնչեղություն ունեցող հարցերը, արդի միգրացիոն երևույթների, ի մասնավորի,արտագաղթի սոցիալ-տընտեսական եւ բարոյահոգեբանական պատ - |
 |
